Rozdział 2

Czarnooki powoli podniósł się i wstał z łóżka. Podszedł do szafy i wyjął czarną koszulkę
z czerwonym chińskim smokiem i jeansy. Wzięte te rzeczy rzucił na łóżko, a sam poszedł do łazienki żeby się umyć. Kiedy wyszedł spod prysznica usłyszał pukanie. Nie zastanawiając się wyszedł z łazienki owijając ręcznik dookoła bioder. Gdy otworzył drzwi stanął jak wryty. Za nimi stała młoda dziewczyna o brzoskwiniowej cerze i włosach w kolorze śniegu sięgających do pasa. Jej oczy kolorem przypominały kobalt. Kiedy przyjrzał się jej uważniej zauważył, że spod włosów wystają szpiczaste uszy.

- Przepraszam, czy to dom państwa Daishi? – Wybił go z zamyślenia melodyjny głos.

- Tak, ale obecnie ich nie ma. Jeśli pani chce mogę przekazać im wiadomość.

Dziewczyna podniosła wzrok. Jej kobaltowe oczy lustrowały każdy cal jego ciała. Nagle oblała się rumieńcem, a on w tym momencie przypomniał sobie, że stoi w samym ręczniku.

- Bardzo panią przepraszam za strój.

- Nic się nie stało – odpowiedziała dziewczyna patrząc mu prosto w oczy. – i nie musisz mnie nazywać panią. Jestem Alyssa. Ale mam pytanie, jak się nazywasz i czy zawsze witasz gości
w takim stroju?

- Jestem Damon i raczej staram się uniknąć sytuacji takich jak ta. Chciałbym jednak się dowiedzieć, co chcesz od moich rodziców.

- Od twoich rodziców? Z tego, co mi wiadomo on maja tylko jednego syna w wieku 20 lat,
a ty na tyle nie wyglądasz.

- Chodzi ci o Okamiego, ja jestem od niego o dwa lata młodszy i urodziłem się już po ich przeprowadzce tutaj.

- Rozumiem. Mam nadzieje, że wiesz,chociaż o istnieniu magii.

- Oczywiście, że wiem, w końcu nie da się nie zauważyć, że jak ruszysz ręką to coś się unosi.

- To dobrze.

- A mogę w końcu się dowiedzieć, co tutaj robisz?

- Oczywiści. W moim kraju panuje obecnie wojna i rodzice wysłali mnie tutaj, aby była bezpieczna. Miałam zamieszkać z twoją rodziną, ale w zaistniałej sytuacji chyba będę musiała znaleźć sobie inne miejsce.

- Skoro miałaś tu się zatrzymać, to zostań i czuj się jak u siebie.

- Naprawdę mogę?

- Jasne.

Czarnowłosy wpuścił dziewczynę do domu i zostawił żeby się rozejrzała, a sam poszedł się ubrać. Gdy wrócił białowłosa siedziała na dywanie i przeglądała płyty muzyczne.

- Idę do szkoły.

- Jak to?

- Tutaj musimy chodzić do szkoły i się uczyć. Po szkole mam próbę kapeli, jak chcesz to możesz iść ze mną.

- Jasne, że chcę, ale nie mam żadnych ciuchów.

- Jak będę wracał skocze do sklepu i coś ci kupię.

- Ty?

- Tak ja, no może wezmę ze sobą jakąś dziewczynę. Musze już lecieć. Na razie.

- Pa.

Kiedy tylko chłopak wszedł do klasy rzucił się na niego Chiaki.

- Co ty robisz?

- Jak to, co, witam się z kumplem. Nie można mi?

- Można, ale nie w taki sposób.

- Zapamiętam. I co wyspałeś się, bo ja nie bardzo.

- Ja też. Do tego przyjechała do mnie znajoma Okamiego i muszę się nią zająć.

- A ładna jest?

Damon nie zdążył już odpowiedzieć, bo zadzwonił dzwonek i zaczęła się lekcja. Przez cały pobyt
w szkole zastanawiał się, co ma kupić białowłosej i jak ma się przy niej zachowywać.
Nie zwracał nawet uwagi na to, co mówili do niego inni. Gdy lekcje się skończyły stanął w bramie od szkoły i czekał aż wyjdzie Klarisa. Kiedy tylko pojawiła się  poprosił ją, aby pomogła mu wybrać rzeczy dla znajomej,która się u nie go zatrzymała. Dziewczyna zgodziła się od razu. Po godzinie szukania wyszli ze sklepu z kilkoma torbami. Czarnowłosy podziękował Klarisie i poszedł do domu. Gdy tylko wszedł Alyssa wyszła z za rogu.

- I co? Kupiłeś mi coś ładnego?

- Tak.

- To daj przymierzyć.

- Dam ci jak podziękujesz.

- Dziękuję, a teraz daj.

- Proszę.

Na tym skończyła się ich rozmowa. Damon wszedł do łazienki,odkręcił wodę i wszedł pod prysznic. Kiedy tylko strumień wody trysnął na jego ciało poczuł się taj jakby zmył właśnie z siebie wszystkie zmartwienia i kłopoty. W czasie, kiedy on był w łazience kobaltowo oka przeglądała ubrania i zastanawiała się, które z nich wybrać. Nie wiedziała nawet, kiedy chłopak wyszedł
z łazienki i stanął za nią.

- Gotowa?

Dziewczyna odwróciła się i zobaczyła, że chłopak ma na sobie czarną koszulkę bez rękawów
i ciemne, poprzecierane dżinsy.

- Jeszcze nie. Czekałam aż wyjdziesz z łazienki.

- No to idź się ubrać, bo zaraz musimy wyjść.

- Ok. Daj mi jakieś dziesięć minut.

- No dobra, niech ci będzie tylko już idź.

Alyssa nie zastanawiając się złapała krótką, czarną sukienkę z ramiączkami, odsłaniającą plecy
i poszła się przebrać.